در اواخر پادشاهی میترادات بزرگ سرو کله رومیها در نزدیکیهای بین النهرین پیدا شد !
تیگران پادشاه ارمنستان با مهرداد پنت (سر سخت ترین دشمن روم ویکی از بزرگترین سرداران تاریخ که حتی او را از هانیبال سردار مشهور cartaj بزرگتر و بسیار باهوشتر میدانند. پنت سرزمینی بود که همه آسیای کوچک تا یونان را شامل میشد.مهردادپنت که یک ایرانی بود و گفته می شود که خانواده او از زمان خشایارشا هخامنشی و از طرف او در آن منطقه فرمانروایی می کردند-توانست که مدت سه دهه یکه و تنها در برابر رومیها ایستادگی کند و تقریبا برای رومیها به صورت یک کابوس درآمده بود. مهرداد پنت قادر بود به چند زبان سخن بگوید و می گویند که شمشیر او آنقدر سنگین بوده که یک انسان معمولی قادر به بلند کردن آن نبوده!
مهرداد حتی قصد حمله به روم را هم داشت! توضیح آنکه دسته هایی از سربازان ایرانی وسکایی و حتی یونانی تشکیل داده بود ومی خواست از راهی که هنوز هم برای هیچ کس مشخص نشده به روم حمله کند واگر توطئه کثیف پمپیوس سردار مشهور رومی در مورد او اجرا نمی شد و فرزندش به او خیانت نمی کرد چه بسا حتی روم را به تصرف در میاورد ولی تاریخ خواهان چیز دیگری بود!) اتحادی بر ضد روم بست.
گفته می شود که پس از مرگ مهرداد بزرگ پارت تقریبا در یک انحطاط فرو رفت!تیگران پادشاه ارمنستان به خود لقب شاهنشاه داد و حتی توانست که به سوریه دست یابد و اصلا به خطر روم هیچ توجهی نداشت!
پس از مرگ مهرداد تاریخ مبهمی در مورد پارتها وجود دارد ! چند نفری بودند که پس از مرگ او قدرت زیادی یافته بودند یکی از آنها به نام گودرز بود که از او در بیستون و سرپل ذهاب کنده کاری وجود دارد که گویا در زمان مهردادبزرگ به مقام ساتراپ ساتراپ ها رسیده بوده است ودر کنار مهرداد بزرگ ایستاده است گودرز خود را پسر گیو معرفی می کند!
احتمالا گودرز فرمانروایی بابل را به عهده داشته و در الواح بابلی از او وهمسرش یعنی ملکه اوعاشی آباتوم نام برده شده است(91 پیش از میلاد)
گودرز و ارد یکم با یکدیگر در حال جنگ بودند که گویا ارد یکم موفق به از میان برداشتن گودرز می شود. ارد یکم پادشاهی کوتاهی داشته و مشخص نیست چه اتفاقاتی در زمان او افتاده است ولی پس از مرگ او پادشاه دیگری به نام ارشکان یا همان سیناتروک به پادشاهی میرسد که گفته می شود دارای سن زیادی بوده است و مدت کوتاهی پادشاهی کرد که پس از او فرهاد سوم پادشاهی کرد.متاستفانه در این زمان رومیان موفق شدند که بخش زیادی از ارمنستان و تمامی سوریه را به تصرف خود درآورند!
رومیان توانستند در این زمان با توجه به بی کفایتی فرهاد سوم مهردادپنت را با توطئه ای کثیف از سرراه خود بردارند ودرنتیجه آن راه برای تصرف سوریه و ارمنستان بسیار فراهم شد و تیگران دوم پادشاه ارمنستان هم از رومیها شکست خورد!
پس از فرهاد سوم مهردادسوم به پادشاهی رسید و گویا اصلا کاردانی و زیرکی دو پادشاهی که همنام او بودند را نداشت و با برادر خود ارد دوم هم در جنگ و نزاع بود و از خطر روم غافل بود!
ارد دوم موفق به بر کنار کردن مهردادسوم از پادشاهی شد وتوانست که قدرت را در دست بگیرد.در همین زمان کراسوس از سوی سنای روم به حکومت سوریه رسید و این شخص در سر خود تصرف ایران را داشت و به نظر او پارتها هم مانند بقیه اقوام بدوی اروپایی بودند که روم توانسته بود آنها را شکست دهد و از نظر او شکست پارتها کاری بس آسان بود!
در 53 پیش از میلاد کراسوس و چهل هزار نفر از رومیها که بعدا تعدادی از گلهای وحشی(فرانک ها) هم همراه با پسر کراسوس به آنه اضافه می شوند از فرات گذشتند! ارد دوم خشمگین شد ونامه ای به کراسوس نوشت که آیا این تجاوز با اجازه سنای روم صورت گرفته و یا خود کراسوس دست به چنین کاری زده است؟!
کراسوس پاسخی بسیار توهین آمیز به ارد دوم داد وبه او گفت که در سلوکیه به این پرسش پاسخ خواهم داد!
نبرد حران یا کرهه
این توهین به بهای بسیار گزافی برای او و سایر رومیها انجامید برای اینکه ارد دوم در این زمان بزرگ ترین سردار پارتی به نام سورنا را برای جنگ با رومیها فرستاد.
در بعضی از کتابهای تاریخی سورنا را مردی بسیار زیباو شجاع توصیف کرده اند تا
جایی که رومیانی که او را می دیدند از زیبایی او در تعجب بودند!
تعداد سربازان پارتی را در این نبرد هشت هزار نفر گفته اند که بسیار کمتر از تعداد رومیها بوده است و شاید تعداد پارتها به مراتب از این هم کمتر بوده است.
سورنای دلیر و سربازانش توانستند با رشادتهای فراوان رومیان را شکست دهند
و کراسوس و پسرش هم در این نبرد کشته شدند.
گفته شده که از چهل هزار نفر رومی تنها ده هزار نفر توانستند از دست پارتها فرار کنند! قدرت پارتها از این زمان بر رومیها مشخص شد و فهمیدند که جنگیدن با پارتها ممکن است چه عواقبی برای آنها داشته باشد.
این پیروزی برای پارتها بسیار درخشان بود ونتایج خوبی در پی داشت که سوریه و ارمنستان و تمامی بین النهرین به دست آنان افتاد و پارتها بیش از هر زمان دیگری قدرتمند شده بودند.
بسیاری از اقوام سامی که تحت سلطه رومیها درآمده بودند خواهان پیروزی پارتها بر رومیها بودند و حتی قوم بنی اسرائیل به پارتها به مانند کورش بزرگ و سربازان پارسی و مادی در قرنها پیش می نگریستند و خواهان کمک پارتها برای رهایی بودند و این بهترین زمان برای پارتها به شمار می رفت و از طرف دیگر هم روم در این زمان داشت وارد جنگ داخلی می شد و دارای اختلافات زیادی در درون خود بود!
متاستفانه گفته می شود که سورنای بزرگ یک سال پس از این پیروزی درخشان در سال 52 پیش از میلاد در سن سی سالگی به دستور ارد دوم کشته شد! و چه بسا اگر ارد دوم مرتکب این اشتباه بزرگ نمی شد شاید تاریخ
بسیار پر شکوه تری در انتظار پارتها بود.
به هر حال پارتها خواهان پیشروی در غرب آسیا شدند از سوی ارد دوم پسر جوانش پاکر به فرماندهی لشکریان پارتی درآمد .پاکر جوان بسیار جنگجو وشایسته ای بود ولی نه به شایستگی سورنای بزرگ!
در طی ده سال آینده اتفا قاتی که افتاده دقیقا مشخص نیست ولی ارد دوم و پاکر تصمیم نهایی برای حمله به متصرفات رومیان را گرفتند. در این زمان لابینوس سفیر سابق بروتوس هم به خدمت پارتها درآمده بود.
قشون ایران بین لابینوس و پاکر تقسیم شد.لابینوس مامور عملیات جنگی به سوی شمال شد و قسمتهای زیادی از آسیای کوچک را گرفت.پاکر به سوی جنوب رفت و تمامی سوریه و فلسطین واسرائیل رل به تصرف خود درآورد و تقریبا در همه جا مورد استقبال مرد به خصوص قوم بنی اسرائیل قرار گرفت.
متاستفانه این پیروزی ها چندان دوام نداشت برای اینکه لابینوس در نبرد با رومیها کشته شد و به پاکر خیانت شد ودر نبردی بسیار شجاعانه کشته شد.
رومیان پس از این پیروزیها چنان رفتاروحشیانه ای با اقوام سامی و قوم بنی اسرائیل کردند که یاد و خاطره آشوریها برای این مردم زنده شد!
ارد دوم پس از مرگ پاکر دیگر قادر به پادشاهی نبود در نتیجه آن پسرش فرهاد چهارم به پادشاهی ایران رسید.
در این زمان هم یکی از مشهورترین نبردهای رومیان با ایرانیها صورت گرفت.
مارک آنتونیوس دوست صمیمی سزار که خواهان کسب قدرت بود ومی خواست به خواسته سزار که همانا تصرف ایران بود جامه عمل بپوشاند با یکی از بزرگترین قشونهای رومی به مرزهای ایران وارد شد به طوری که تعداد سپاهیان اورا بیش از یکصد هزار نفر گفته اند که فقط رومیها نبودند بلکه تعداد زیادی هم از اقوام وحشی اروپایی مانند گل ها آنها را همراهی می کردند در ضمن از طرف مصریان به خصوص کلئوپاترا مورد حمایت بود و از لحاظ تجهیزات نظامی و پول هیچ کمبودی نداشت!
سپاهیان پارتی به همراهی فرهاد چهارم در زمستان یعنی در فصلی که رومیها انتظار آن را نداشتند چنان حملات سنگینی کردند که رومیها مجبور به عقب نشینی شدند و گفته می شود خاطره نبرد حران در آنها زنده شد و حتی مارک آنتو نیوس با دیدن این وضع به گریه افتاد!!
رومیان این بار هم بدون هیچ گونه نفعی و شکست خورده باز گشتند.
کمی پس از این ناکامیها برای آنتونیوس اکتاویوس از فرصت استفاده کرد و قدرت را در روم در دست گرفت. در این زمان ---------- روم در قبال ایران بسیار تغییر کرد. اکتاویوس(آگوست) خواهان صلح با ایران شد!
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
سرودهاي زرتشتلینک دوستان
آرشیو
پیوندهای روزانه
آمار سایت